İnsan özünde, ruhunda özgürdür.
Sadece ruh özgür olabilir.
Beden, kişilik zamana ve koşullara bağlıdır ve değişkendir.
Özünde insan saftır ve sevgiden oluşur.
Sorun sevgi ya da özgürlüğün olmaması değil, ona nasıl teslim olacağını bilmemektir.
Çocuk özgürdür ama bunun için çok ağır bedel öder. Anne babasına çocuk özgürlüğünü feda eder, onların sevigisi ve onayı için kendi özünden feragat eder.
Toplum bireyin özgürlüğünü kısıtlar ve bastırır.
Bu bastırma işlemi kişide bir zihin ve ego yaratır. Bastırma ne kadar güçlüyse ego o kadar katılaşır. İnsanı kendi özgürlüğüne düşmanlaştıran bir süreçtir bu. Egosu insanın en büyük düşmanıdır artık…
Kurtulman gereken şey budur: egon.
Özgürlüğün kendinle ve dünyayla aranda yarattığın inançlardan ve fikirlerden oluşan bu ego duvarı nedeniyle senden uzakta kaldı.
Kendi fikirlerini ve inançlarını, varsayımlarını bırak ve özgürsün…
– Erdoğan Şemsiyeci